كل واحد جواه طفل لازم يطلعو :)

وأنا راجعه امبارح فى المترو ... كنت هموت من التعب ومش قادره من الصداع ....
قعدت واقفه كتييير أوى لحد ملمترو بدأيفضى شويه وقعدت أخيييراا .... 
طلعت كتاب كان معايا فى الشنطه اهه اسلى وقتى عشان منمش :) 
وبصراحه مكنتش واخده بالى من اللى حوليا كان نفسى المترو يوصل باسرع مايمكن وبس ....
وفجأه لقيت طفل صغنووووووووون (شعره كركووووته كده ولابس شورط جينز ) عسووووووول ... قعد جنبى وقام ناطط على الكرسى وبص فى الشباك وقعد يطنطط 
(وانا عماله اقول انا هقوم ارميه من الشباك اللى واقف عليه ده انا مش ناقصه صداع اصلا)
وبدون سابق انذار قعد جنبى ... وقام مقرب .. مقرب ... وميل راسو وبصلى وضحك 
ضحكه كلها براءه .. ضحكتو كانت جميله اوى (وكأنو بيقولى متتدايقيش منى ) ... حتة عسسل .... سلمت عليه وقعدت العب معاه طووول الطرييق 
ومن بعدها محستش بالصداع ولا بالتعب اللى كنت فيه ... وقعدت العب معاه ومحستش بالطريق خالص ولا تقله ...
وهو كان بيجرى ويطنطط فى العربيه كلها .... وكل ماحد يجى ينزل من المترو يقولو .. بـــــــاى ...ويقف فى الشباك ويقولو باى لحد مالمترو يتحرك تانى .. 
(الطفل ده مع انو ميعرفش حد من الناس اللى حوليه .. بس كان مخلى عربية المترو كلها تضحك ) خلانى أحس بطفولته وشقاوته قد ايــــــه الواحد بيبقى جميل لما بيكون بطبيعته ... ولما قعدت ازغزغو كان بيضحك ويكركر أوى وبدأ هوا كمان يزغزنى ... قال عايز يخلينى اضحك .... ميعرفش انو خلانى أرجع مبسوووطه أوى .... وعلّمنى انى حتى لو تعبانه أو مدايقه ..... لازم أضحك برضو .:)
وبلاش نقفلها ونمشى مكشريــــــــــــن ومصدريــــــــن ال(111) ....
وعلّمنى أبص حوليا حتى لو أنا فى مشكله أو ديق ... أكيد هلاقى حاجه حلوه تسعدنى وتروح عنى شويه ....
ولازم نطلّع الطفل اللى جوّانا ... لأننا بنبقى محتاجينو أوى فى أوقــــــــــــات كتيـــــــــره أوى أوى ....   :)